رپ در ایران چه می­کند؟

رپ در ایران چه می­کند؟

اولین آلبوم رپ که در ایران با مجوز رسمی منتشر شد، «اسکناس» از شاهکار بینش‌­پژوه در 1383 شمسی بود که موضوع عمده آن انتقاد از فاصله طبقاتی بود و چاشنی تغزل و طنز داشت. پس از آن می­توان از سروش لشگری (هیچکس) و یاسر بختیاری (یاس) به عنوان دو رپر مشهورتر نام برد.

در رسانه ملی تنها ترانه­‌هایی که به سبک رپ پخش شده است، ترانه­‌های رضا عطاران در تیتراژ برخی مجموعه‌­های تلویزیونی یعنی «ترش و شیرین» و «متهم گریخت» بوده است. این ترانه‌­ها ترکیبی ار رپ و پاپ بود. برخی از خوانندگان دیگر نیز که به رپر مشهورند، در واقع بیشتر ترکیبی از این دو سبک را اجرا می­‌کنند.

به تدریج رپرهای ایرانی هر یک برای خود نام مستعاری انتخاب کرده و از این سبک برای اهداف مختلفی بهره بردند. هم‌­اکنون خوانندگان فراوانی در این سبک می‌­خوانند. البته واقعیت آن است که بسیاری از آنها به بیراهه رفته‌­اند و بعضاً استودیوهای زیرزمینی آنها پلمب و پایگاه‌های اینترنتی آنها فیلتر شده است.

سروش لشگری (معروف به هیچ‌کس) و یاسر بختیاری (معروف به یاس) از جمله رپرهای ایرانی هستند که نسبت به رپرهای متعدد مبتذل‌خوان، توانسته‌اند محتوای اجتماعی - انتقادی را در کارهای خود حفظ کنند. گرچه، در میان آثار آن‌ها نیز مواردی نزدیک به محتوای مبتذل پیدا می‌شود.

دسته‌­بندی­‌های متعددی از رپ فارسی ارائه شده ولی به نظر می­رسد جدا از برخی رپرها چون امیر مقصودلو (تتلو) که ترانه‌‌­های متنوعی در ژانرهای مختلف می­خواند، سه ژانر اصلی در رپ فارسی تقریباً قابل تمییز است:

1. گروه اول کسانی هستند که به نظر می­‌رسد رپ را بهتر شناخته­‌اند. آنها در بسیاری از ترانه­‌ها از ژانر کلاسیک رپ (انتقاد به مسائل اجتماعی) ویا ژانر مذهبی بهره می­گیرند، یعنی یا از رپ برای بیان مشکلات زندگی مردم کوچه و بازار یعنی درد محرومین جامعه و اعتراض به برخی رویه­‌های اجتماعی و ت­ دولت­ها بهره می­‌گیرند و فقر و کمبود امکانات، طلاق، بیماری، بی­‌کسی و مانند آن را به تصویر می­‌کشند؛ ویا در ترانه­‌های خود به بیان مفاهیم اخلاقی (فردی یا اجتماعی) و مضامینی چون صبر و مقاومت، عشق به مادر، وطن­‌دوستی، بی­‌اعتباری دنیا و مانند آن با زبان عامیانه و در دل مسائل ملموس زندگی مردم می‌پردازند. در بسیاری از ترانه­‌ها ترکیبی از این دو ژانر ارائه می­‌شود. یاس، هیچکس و پیشرو از این رپرها به شمار می‌­آیند.

2. برخی خوانندگان اگر چه مضمون اعتراضی رپ را حفظ کرده ­اند اما متاسفانه برخلاف گروه اول افراط کرده و اعتراض خود را بر کلیت نظام ی و حتی دین نشانه رفته‌­اند، مانند دیو و شاهین نجفی. این افراد در ترانه‌های خود به صراحت از لزوم براندازی نظام ی و ارتداد از اسلام دعوت می­کنند. بیان اعتراض‌­آمیز این گروه، همه مشکلات را ناشی از این دو عامل می­‌داند و با زبانی تلخ دو گزینه را پیش­روی شنوندگان خود می­‌گذارند: انقلاب بنیادی برای تغییر همه چیز، یا خودکشی. این گروه به اشتباه برای اصلاح ابرو، چشم را کور می­‌کنند و به جای حل مشکل، بر مشکلات می­‌ا‌فزایند.

3. گروه سوم که شاید عمده خوانندگان رپ را در بر می­‌گیرد و به سبک گانگستری نزدیکترند، از ضرب‌آهنگ خاص رپ بهره گرفته و ترانه­‌های آنها معمولاً تغزل­‌هایی سطحی با زبانی مبتذل است، مانند گروه‌ها و افرادی موسوم به زدبازی، حسین تهی، ساسی مانکن و آرمین 2AFM. بیان اعتراض­‌آمیزی که گاهی توسط این رپرها استفاده می­‌شود، عمدتاً به گلایه از نامرادی معشوق یا نیتی و فروپاشی روانی ناشی از روابط آزاد برمی­‌گردد. این خوانندگان مخاطب خود را جوانانی در نظر گرفته‌­اند که در خیابان­ کلانشهرها به دنبال روابط آزاد جنسی و پارتی­‌های شبانه هستند.

این دسته­‌بندی کلی نشان می­دهد که برخی از تصورات اولیه از رپ فارسی نادرست است:

· این گونه نیست که همه ترانه­‌های رپ، موزیک متن پارتی­های نامشروع باشد. ضرب‌آهنگ رپ می­تواند به دلیل ماهیت چالش‌­برانگیز و منتقدانه آن باشد نه اینکه لزوماً مناسب رقص و آواز تهیه شده است.

· این گونه نیست که همه رپرهای منتقد با اصل نظام ی یا دین مردم مخالف باشند. بلکه به جز چند رپر دست چندم، سایر خوانندگان شاخص رپ به برخی رویه‌­های اجتماعی یا برخی ت­ دولت­‌ها انتقاد می­‌کنند و خواستار رفع فقر و درمان دردهای محرومین جامعه هستند. و البته آن دسته از خواننده‌هایی که ترانه‌هایی با مضامین مبتذل و الفاظ رکیک اجرا می‌کنند از سوی دسته اول رپرها نیز طرد شده و وصله‌ای ناجور برای این سبک موسیقی به حساب می‌آیند.

 

· ترانه­‌های رپ اگر چه شتاب زیادی در بیان کلمات خود دارند، اما این مسأله موجب نمی­‌شود خوانندگان هدفمند و باشخصیت، کلمات نامناسب و رکیک را به صورت لجام­‌گسیخته در جملات شعرگونه خود بگنجانند. هرچند تعدد خواننده در این سبک بویژه در کشورمان، موجب غلبه ابتذال در موسیقی رپ فارسی شده است و اصولا در جامعه موسیقی رپ ناخودآگاه سبکی مبتذل و مملوء از ابتذال کلامی و محتوایی با گرایش‌های جنسی و روابط بی‌قید و نامشروع را به ذهن متبادر می‌سازد و همین موضوع سبب شده است تا تقریبا راه برای ورود این سبک به عرصه موسیقی مجاز - اگر نگوییم بسته - اما بسیار دشوار شود.

منابع :

· http://genius.com/posts/70-The-history-of-hip-hop-as-told-by-rap-genius

https://hitmelodi.com/category/dl-new-music/dl-rap-music

https://www.tasnimnews.com/fa/news/1393/07/25/530541/%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D9%85%D9%88%D8%B3%DB%8C%D9%82%DB%8C-%D8%B1%D9%BE-%D9%88-%D8%B1%D9%BE%D8%B1%D9%87%D8%A7-%D8%A7%D8%B2-%D9%86%DB%8C%D9%88%DB%8C%D9%88%D8%B1%DA%A9-%D8%AA%D8%A7-%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86